۱. ایزولاسیون (Isolation):

۱-۱. كليات

۱-۱-۱. تعریف کلی:

منظور از ایزولاسیون، پوشاندن سطح (ديوار، بام، كف و …) توسط یک یا چند لایه از مواد عایق می‌باشد تا از نفوذ آب و رطوبت به درون آن جلوگیری گردد.

۱-۱-۲. اجزاء:

در حال حاضر مواد عایق موجود در بازار از تنوع زیادی برخوردار بوده و از اجزاء متفاوتی ساخته شده‌اند.

۱-۱-۳. انواع:

بر اساس مواد تشکیل دهنده، انواع مختلفي از عايق‌ها وجود دارند كه مهمترين آنها عبارتند از:

1. قيرگوني
2. عایق رطوبتی پیش ساخته (ايزوگام)
3. عايق‌هاي مايع رنگي پليمري
4. ژئوممبران (Geomembrane) و ژئوتكستايل (Geotextile) و …

۱-۱-۴. کاربردها:

از ایزولاسیون معمولاً در عايق‌كاري بامها، كف استخرها، كف سرويس‌هاي بهداشتي، ‌كف آشپزخانه، و كف واحدهاي تجاري كه احتمال آبريزي در داخل آنها زیاد است، عايق‌كاري ديوارهاي حايل در زيرزمين‌ها و همچنين تونل‌ها و ديوارهاي برشي در صورت لزوم و … استفاده مي‌شود.

۱-۲. قیرگونی

۱-۲-۱. تعریف:

نوعي از ايزولاسيون است كه در آن از قيرگوني (چتائي) جهت عايق كاري استفاده مي‌شود.

۱-۲-۲. کاربردها:

از قیرگونی می‌توان برای عایق کاری كف سرويس‌هاي بهداشتي و آشپزخانه‌ها، پاي ستون‌هاي فلزي به منظور جلوگيري از زنگ زدن آنها، روي كرسي‌چيني ديوارها و غیره استفاده کرد.

۱-۲-۳. مزایا و معایب:

۱-۲-۳-۱. مزایا:

از جمله مزاياي قيرگوني می‌توان به اجراي راحت، عدم نياز به تخصص جهت اجرا، مصالح قابل دسترس، مناسب بودن براي فضاهاي كوچك يا شكستگي‌هاي زياد مانند حمام،‌ آشپزخانه و پاي ستون‌ها، اشاره کرد.

۱-۲-۳-۲. معایب:

از معایب عمده اين روش می‌توان به پرمخاطره بودن آن هنگام كار با قير داغ و آسيب‌پذيري زياد سطح قيرگوني شده اشاره کرد. به همين علت توصيه مي‌شود قيرگوني برای سطوحي انجام شود كه بلافاصله روي آن پوشش محافظ ديگري اجرا شود. مانند سرويس‌ها و آشپزخانه كه روي آن سراميك مي‌گردد. پوسيدگي ناحيه قیرگونی شده به مرور زمان (عمر مفيد ۱۰ سال است) و پارگي در اثر نشست‌هاي احتمالي ساختمان از دیگر معايب آن است.

۱-۲-۴. اجزای تشکیل دهنده:

۱-۲-۴-۱. قیر:

• تعریف جزء:

ماده‌اي چسبنده به رنگ سياه مايل به قهوه‌اي است كه از هيدروكربن‌هاي آلي با تركيبات پيچيده شيميایي ساخته شده است.

• مشخصات فنی:

قير در دماي معمولي محيط تقريباً جامد تا نيمه جامد بوده و بر اثر حرارت روان مي‌شود. قيرها عمدتاً به دو نوع تقسيم‌بندي مي‌شوند. اگر از معدن به دست آيند، قير طبيعي و اگر از پالايش نفت خام حاصل شوند، قير ساختگي نام دارند. قیر طبیعی از مشتقات نفت خام بوده که در اثر راه‌یابی به سطح زمین و جایگیری در یک فضای مناسب و سپس خشک شدن به وجود می‌آید (شکل ۱). همچنین قیر طبیعی ممکن است در اثر راه‌یابی نفت خام به نزدیکی سطح زمین و به تدریج خشک‌شدن و اکسیدشدن، تشکیل شود. قيرهاي ساختگي از پالايش نفت خام به دست آمده و انواع مختلفي دارند:

قيرهاي جامد، آخرين محصولي هستند كه از تقطير نفت خام بدست مي‌آيند و بر حسب درجات نفوذ مختلف توليد مي‌گردند. حدود درجات نفوذ قيرهايي كه در ايران توليد مي‌گردند ۱۰ تا ۳۰۰ مي‌باشد.

- آزمایش تعیین درجه نفوذپذیری قیر:

آزمايش درجه نفوذ قير براي تعيين سختي نسبي قيرهاي دميده و قيرهاي خالص استفاده مي‌شود. يکي از کاربردهاي درجه نفوذ در نامگذاري قيرهاي خالص و قيرهاي دميده است. قيرهاي خالص تنها بر اين اساس نامگذاري مي‌شوند اما معيار نامگذاري قيرهاي دميده علاوه بر درجه نفوذ قير، درجه نرمي قير نيز مي‌باشد. به عنوان نمونه، قيرهاي ۴۰-۵۰، ۶۰-۷۰، ۸۵-۱۰۰ و … از جمله قيرهاي خالص معمول در راهسازي مي‌باشند. دو عددي که همراه قير خالص مي‌آيد بيانگر آن است که درجه نفوذ قير در اين محدوده قرار دارد. قيرهاي R 85/25  ،R 90/15 ، R 110/10 و … نمونه‌هايي از قيرهاي دميده متداول در ايران است که عدد اول آن بيانگر درجه نفوذ قير و عدد دوم بيانگر نقطه نرمي قير است. برحسب تعريف، درجه نفوذ قير (Penetration of Bitumen) عبارت است از مقدار طولي (برحسب ميلي‌متر) که يک سوزن استاندارد با شکل معين تحت اثر باري معادل ۱۰۰/۰ گرم در مدت ۵ ثانيه در قيري که در درجه حرارت ۲۵ درجه سانتيگراد است، نفوذ نمايد. بنابراين هرچه قير سخت‌تر باشد، درجه نفوذ آن کمتر و برعکس هرچه درجه نفوذ قير بيشتر باشد، قير نرم‌تر خواهد بود.

در صورتي که آزمايش درجه نفوذ را در دمايي مساوي با نقطه نرمي قير انجام دهيم براي همه قيرها درجه نفوذ ۸۰۰ به دست مي‌آيد لذا پارامتري به نام درجه نفوذ تعريف شده است که نشانه حساسيت قير به تغييرات دما مي‌باشد. هرچه نشانه‌ درجه نفوذ کمتر باشد حساسيت قير به تغييرات دما بيشتر است. براي قيرهاي راهسازي نشانه درجه نفوذ از ۲- تا ۲+ متغير است. اين نشانه براي قيرهاي قطران از ۲- کوچکتر و براي قيرهاي دميده از ۲+ بزرگتر است. هدف از آزمايش درجه نفوذ قير، تعيين سختي نسبي قيرهاي خالص و دميده مي‌باشد که جهت نامگذاري اين قيرها استفاده مي‌شود.

- روش انجام آزمايش درجه نفوذ قير:

مقداري قير را حدود ۶۰ درجه يا تا دمايي بالاتر از نقطه نرمي، گرم نموده و سپس درون ظرف مخصوص مي‌ريزيم. اين ظرف داراي ۵/۵ سانتي‌متر قطر و ۳/۵ سانتي‌متر ارتفاع مي‌باشد. بايد دقت شود که سطح قير کاملا صاف و بدون حباب باشد. جهت صاف نمودن سطح قير مي‌توان از کاردک استفاده نمود . ظرف حاوي قير را در معرض هواي آزمايشگاه قرار مي‌دهيم تا قير سرد شود. سپس ظرف قير را در داخل حمام آب گرم با درجه حرارت ۲۵ درجه قرار مي‌دهيم تا پس از يک ساعت و نيم قير با آب داخل حمام به تعادل برسد (شکل‌ ۲).

ظرف را از درون حمام آب گرم خارج کرده و سطح آن را با دستمال نخي خشک مي‌نماييم. طوري ظرف را زير دستگاه تعيين درجه نفوذ قرار مي‌دهيم که نوک سوزن و نوک تصوير آن در سطح براق قير بر روي هم منطبق شوند.

حال درجه دستگاه را صفر مي‌نماييم و با زدن کرنومتر، سوزني که وزن آن با متعلقاتش ۱۰۰ گرم مي‌باشد، رها مي‌شود و طي ۵ ثانيه مقدار نفوذ سوزن روي صفحه مدرج قرائت و يادداشت مي‌شود. اين آزمايش براي هر نمونه (هر ظرف) ۵ تا ۱۰ بار انجام مي‌شود و مقادير بدست آمده يادداشت مي‌شود. توجه نماييد که مقادير بدست آمده بر حسب دهم ميلي‌متر مي‌باشد. بايد دقت نماييد فواصلي که سوزن در قير نفوذ مي‌کند از يکديگر فاصله تقريباً يکساني داشته و به لبه ظرف بيش از حد نزديک نباشد تا خطاي آزمايش کم شود.

ميزان نفوذ سوزن در قير بر حسب دهم ميليمتر به عنوان درجه نفوذ قير اندازه‌گيری مي­شود . در آزمايش يك سوزن استاندارد تحت اثر بار ۱۰۰ گرمي در مدت ۵ ثانيه به داخل قير در دماي ۲۵ درجه سانتيگراد نفوذ مي‌كند. مقدار نفوذ بر حسب دهم ميلي‌متر درجه نفوذ ناميده مي‌شود. هرچه درجه نفوذ كمتر باشد قير سخت‌تر است.

ب) قيرهاي جامد اكسيد شده (دميده): از دميدن هواي داغ به قير خالص در مرحله آخر عمل تصفيه به دست مي‌آيد. هواي داغ با دماي ۲۰۰ تا ۳۰۰ درجه سانتي‌گراد توسط لوله‌هاي منفذ‌دار به محفظه حاوي قير دميده مي‌شود. در اثر انجام اين فرآيند اتم هاي هيدروژن موجود در مولكولهاي هيدروكربن‌هاي قير با اكسيژن هوا تركيب و تشكيل آب مي‌دهد. قير دميده نسبت به قير خالص، درجه نفوذ كمتري و درجه نرمي بيشتري داشته و از حساسيت كمتري نسبت به تغييرات دما برخوردار است. اين نوع قير بيشتر در ساختن ورقهاي پوشش بام و اندودكاري مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

درجه نرمي: درجه نرمي دمايي است كه با رسيدن قير به آن دما، قير از حالت جامد به حالت روان در مي‌آيد. هرچه درجه نرمي قير بيشتر باشد، حساسيت كمتري نسبت به تغييرات دما دارد. درجه نرمي قيرهاي معمولي حدود ۶۰ تا ۷۰ مي‌باشد. انواع ديگري از قيرها نيز وجود دارند كه عبارتند از: قيرهاي محلول يا مايع که بر حسب حلال خود، نامگذاري مي‌شوند. مثلاً قير مايع زودگير (حل شده در بنزين يا نفت) RC: Rapid Cure، يا قير حل شده در نفت يا كندگير MC: Medium Cure، و قير مايع حل شده در گازوئيل يا ديرگير SC: Slow Cure، قير امولسيون كه از حل كردن قير و آب در يك ماده امولسيون ساز بدست مي‌آيد و …

شکل ۱. بالا) قیر طبیعی که به سطح زمین راه یافته است و پایین) نمونه‌ای از قیر خشک شده

شکل ۲. نمونه‌ای از دستگاه‌های تعیین درجه نفوذپذیری قیر به همراه نمایش شماتیک قسمتهای مختلف دستگاه

جهت آشنايي بيشتر با قير، انواع و ويژگي‌هاي آن به مبحث پنجم مقررات ملي ساختمان و استانداردهاي شماره ۱۲۴، ۱۲۵، ۱۲۶، ۲۱۱، ۵۹۷، ۶۰۲، ۱۶۹۰، ۲۹۵۰، ۲۹۵۱، ۲۹۵۲، ۲۹۵۳، ۲۹۵۴، ۳۸۶۸، ۳۸۶۹، ۳۸۷۱، ۳۸۷۷ و …. مراجعه كرد.

قيرهاي جامد و نيمه جامد در عايق كاري سطح بامهايي كه داراي شيب نامناسب جهت هدايت آب باران هستند، به كار مي‌روند. براي اين منظور ۴ نوع قير مناسب طبق جدول شماره ۱ تعيين مي‌گردد. اين قيرها بايد طبق روش صحيح از منابع نفتي يا از قير معدني و نفتي تهيه گردند. قيرها بايد كاملاً يكنواخت و بدون آب بوده و هر كدام با ويژگي‌هاي مخصوص به خود طبق جدول ۱ مطابقت داشته باشند.

جدول ۱. تعیین ۴ نوع قیر مناسب با ویژگی‌های هر یک

در عايق كاري رطوبتي و جلوگيري از نفوذ آب و رطوبت در قسمت‌هاي مختلف ساختمان و همچنين تهيه عايق‌هاي رطوبتي پيش‌ساخته از قيرهايي با ويژگي مشخص شده در جدول ۲ استفاده مي‌شود.

جدول ۲. ویژگی‌ قیرهای مناسب برای عایق کاری رطوبتی

قير محلول يا پرايمر نيز برای عايق‌كاري جهت جلوگيري از نفوذ آب يا نم‌زدگی، مناسب بوده و در محل‌هاي مرطوب پايين زمين يا بالاي سطح زمين استفاده مي‌شود. این قیر بايد مشخصات ارایه شده در جدول ۳ را داشته باشد.

جدول ۳. ویژگی‌های لازم برای قیر محلول یا پرایمر

۱-۲-۴-۲. گونی:

• تعریف جزء:

منسوجي تاروپودي و ضخيم با بافت ساده از الياف كنف چتايي می‌باشد. تارها، رشته نخ‌هايي هستند كه در جهت طول منسوج بكار رفته و به موازات حاشيه پارچه قرار گرفته و پودها، نخ‌هاي عمودي بر تارها هستند.

• مشخصات فنی:

گوني مورد استفاده در عايق‌كاري بايد داراي بافت يكنواخت و كاملاً تميز و عاري از آلودگي و چروك باشد. در جدول ۴ مشخصات گوني مناسب آورده شده است. موارد زیر باید در خصوص گونه مورد استفاده مد نظر قرار بگیرد:

- گوني بايد ۱۱۷ سانتيمتر عرض داشته باشد.

- در هنگام پوشش بام از آلوده‌كردن گوني خودداري گردد.

- در زيرسازي بايد از بكار بردن گچ و آهك خودداري شود.

جدول ۴. مشخصات گونی مناسب

۱-۲-۵. نحوه اجرای کلی:

قيرهاي مصرفي كه با هم مخلوط و حرارت داده مي‌شوند بايد در حين گرم‌كردن كاملاً ‌به هم‌زده و يكنواخت شوند و حداكثر دماي مجاز براي گرم‌كردن، ۷۰ درجه بيشتر از نقطه نرمي قير مي‌باشد. حداقل مقدار قير براي قيراندود كردن يك متر مربع گوني، بايد ۲۵۰۰ گرم باشد. در قيرگوني داخل ساختمان حداقل بايد از دو لايه قيرگوني استفاده شود. در قيرگوني پشت بام ابتدا بايد شيب‌بندي پشت بام به يكي از روشهاي مطرح‌شده در قسمت بتن سبك انجام گرفته و شيب‌بندي كاملاً خشك شده باشد. تعداد لايه‌هاي قيرگوني بستگي به نوع پوشش محافظ روي آن، شرايط جوي و … دارد. مثلاً اگر قرار باشد از بام در تابستان مهتابي (تراس) استفاده شود در صورتي كه پوشش محافظ نهايي، سيمان باشد مسلماً هرچه مقدار لايه‌هاي عايق بيشتر باشد مقاومت زيادتري خواهد داشت و در اثر فشار و شرايط ديگر ترك بر نمي‌دارد و در صورتي كه پوشش نهايي آسفالت باشد مي‌توان از تعداد لايه‌هاي عايق كمتري استفاده نمود ولي بطور كلي ۳ لايه قير براي آسفالت و ۴ لايه قير براي فرش سيماني بايد بكار برده شود. از آسفالت پس از اتمام عايق‌كاري بايد استفاده شود و شن و ماسه براي آسفالت بايد تا ۱۲۰ درجه سانتي‌گراد در هواي سرد و ۶۰ درجه در هواي گرم حرارت داده شود و نوع قير براي اين كار بايد در هواي سرد و معمولي ۱۰۰/ ۸۵ و در هواي گرم ۶۰/۷۰ باشد. روش اجراي عايق قيرگوني به اين صورت است كه ابتدا سطح بام شيب‌بندي شده را كاملاً تميز مي‌كنند تا عاري از هرگونه خاك باشد. آنگاه لايه‌اي از قير مذاب و گرم ۶۰/۷۰ يا ۱۰۰/ ۸۵ روي سطح كشيده مي‌شود (حدود ۲ كيلوگرم در متر مربع). باید در نظر داشت که در هواي سرد مصرف قير مايع RC2 بهتر از قير مذاب است. سپس يك لايه گوني خشك و تميز و بدون چروك روي آن پهن نموده و كاملاً به سطح مي‌چسبانند. به طوري كه هيچگونه هواگرفتگي و چروكي در آن وجود نداشته باشد. سپس يك لايه قير گرم و مذاب ۶۰/۷۰ يا ۸۵/۱۰۰ و يا مخلوط هموژن قير ۶۰/۷۰ و قير دميده (براي اقليم‌هاي معتدل و سرد قير ۸۵/۲۵ و براي نواحي گرمسير قير ۹۰/۱۵ ) روي آن مي‌مالند (حدود ۱/۵ كيلوگرم قير در متر مربع) و سپس لايه‌ ديگری از گوني در جهت عمود بر لايه اول روي آن پهن مي‌كنند و در نهايت براي لايه آخر قير از مخلوط قير مذاب ۶۰/۷۰ و قير دميده (براي اقليم‌هاي معتدل و سرد، قير ۸۵/۲۵ و براي نواحي گرمسيری، قير ۹۰/۱۵) به نسبت ۱ به ۲ روي گوني ماليده مي‌شود (حدود ۱/۵ كيلوگرم در متر مربع) و در آخر كار نيز پوشش محافظ آسفالتي يا بتني را روي آن اجرا مي‌نمايند.

البته رعايت نكات زير الزامي است:

- معمولاً قيرگوني را از پايين‌ترين محل يعني اطراف كف‌شور شروع می‌کنند. ابتدا در روي كف‌شور يك لايه قيرگوني اجرا می‌کنند. سپس در روی آن با تيغ دو برش عمود بر هم ايجاد كرده و به داخل آب‌رو خم مي‌كنند تا به بدنه لوله بچسبد. در هنگام پهن كردن گوني‌ها بايد دقت شود كه لبه گوني بالادستي ۵ تا ۱۰ سانتي‌متر روي گوني پهن‌شده پايين‌دستي همپوشانی داشته باشد و قير به وسيله چرخك يا پارو به صورت يكنواختي بر روي آن ماليده شود. به طوري كه تمام نقاط آن كاملاً پوشيده از قير شود.

- ابتدا اطراف لوله‌هاي موجود در بام بايد با آجر به ارتفاع حدود ۴۰ سانتي‌متر دور چيني شده و سيمان‌كاري گردد و سپس روي اين دورچين، قیرگونی اجرا گردد. همچنين ديوار جان‌پناه نيز بايد سيمانكاري شده و سپس قيرگوني تا ارتفاع حداقل ۴۰ سانتي‌متر روي جان‌پناه از سمت داخل بام انجام گيرد. البته پيشنهاد مي‌گردد كه عايق‌كاري در كل ارتفاع جان‌پناه ادامه پيدا كند تا كيفيت كار بهتر شود. قيرهاي مصرفي را نبايد بيشتر از ۱۵۰ درجه سانتي‌گراد حرارت داد، زيرا در غير اين صورت مقداري از آن تجزيه شده و تبديل به كربن مي‌گردد و اصطلاحاً قير مي‌سوزد و خاصيت خود را از دست مي‌دهد. قير بايستي تا هنگامي كه گرم بوده و به صورت مايع کاملاً روان است، استفاده شود زيرا در غير اين صورت گرانروي آن زياد شده و قادر به پركردن خلل و فرج مواد نخواهد بود و ممكن است قسمتي از گوني به سيمان، عايق‌كاري نشود.

- عایق‌کاری کف آشپزخانه، سرویس‌های بهداشتی و فضاهای مشابه: در مکان‌هایی که احتمال ریزش آب در کف و قسمت پایین دیوارها وجود داشته باشد عایق‌کاری کف و پای دیوار امری ضروری است. متداول‌ترین عایق که در این موارد به کار می‌رود، قیر و گونی، مشمع، مقوا و گونی قیراندود است که تنها به ذکر آنها اکتفا می‌شود.

نحوه عایق‌کاری عیناً همانند عایق‌کاری بام است با این تفاوت که عایق‌کاری قائم پای دیوارها در این مکان‌ها تا ۱۵ سانتیمتر بالاتر نسبت به بالاترین نقطه‌ای که امکان ریزش و تجمع آب وجود دارد (مانند لبه وان و زیر دوش)، ضروری است. نظر به اینکه تغییرات درجه حرارت در داخل ساختمان از بام آن کمتر است، لذا مصرف قیر ۱۵/۱۰۰ در استاندارد ۲۱۱ ایران ترجیح داده شده است.

در محل کف‌شور آشپزخانه و حمام و محل نصب کاسه توالت باید دقت شود که لایه‌های عایق تا داخل لوله فاضلاب امتداد یابد و سپس نسبت به نصب لوازم بهداشتی اقدام گردد.

محل کاسه توالت را ابتدا باید با ماسه نرم و کم سیمان، اندود نموده و با فشار دادن کاسه توالت بر روی آن سطح ملات را به شکل کاسه توالت درآورد و روی آن را با ماسه سیمان لیسه‌ای اندود نمود. پس از خشک شدن اندود، عایق‌کاری کف انجام خواهد شد. لازم به یادآوری است که شیب‌بندی کف حمام، آشپزخانه، توالت و فضاهای مشابه به سمت کف‌شور و کاسه توالت به منظور تخلیه آبهایی که احتمالاً در کف جاری می‌شود، امری ضروری است.

درپوش دست‌انداز بام، دودکش‌ها، کف پنجره، درپوش دست‌انداز بام و دیوار حیاط چنانچه در طول کوتاه و به صورت یکپارچه با سنگ، بتن و نظایر آن اجرا شود، معمولاً مشکلی را به وجود نخواهد آورد، ولی در طول‌های زیاد که این مصالح نیاز به درز انبساط و انقباض دارند آب از محل درزها نفوذ کرده و علاوه بر یخ‌زدن مصالح بالای دیوار و خرابی آنها، سبب نمای ظاهری نامناسب و آلودگی نماسازی نیز می‌شود، از این‌رو برای جلوگیری از خطرات ناشی از یخ‌زدگی و حفظ زیبایی در این قسمت‌ها، زیر درپوشهای درزدار یا روی آنها باید عایق‌کاری شود.

چنانچه بخواهیم زیر درپوشها را عایق کنیم، اجرای یک لایه قیر و گونی به روشی که در عایق‌کاری بام توضیح داده شد، کافی است. برای عایق‌کاری روی درپوشها بهترین مصالح، فلزاتی مانند مس و فولاد گالوانیزه هستند و بدیهی است در محل درز باید چند پیچه، لحیم و یا جوشکاری شوند. فلزاتی که برای این منظور به کار می‌روند، باید در انتها خم‌کاری یا فتیله شده و به صورت آبچکان در آیند تا آب به راحتی از روی آنها تخلیه شود، بدون اینکه بر روی دیوار ترشح نماید.

پس از اجرای عایق، محل آب‌روها با وسایل مناسب (مثلا گچ) مسدود گردد، سپس سطح مورد نظر جهت تست، آب‌گیری گردد. چنانچه پس از گذشت ۲۴ ساعت، نشتی از جایی مشاهده نگردید کار مورد تایید است. شکل‌های ۳ تا ۵ برخی از مراحل قیرگونی را نشان می‌دهد).

شکل ۳. قيرهاي مصرفي كه با هم مخلوط و حرارت داده مي‌شوند بايد در حين گرم كردن كاملاً ‌به هم‌زده و يكنواخت شوند و حداكثر دماي مجاز براي گرم‌كردن، ۷۰ درجه بيشتر از نقطه نرمي قير مي‌باشد.

شکل ۴. برخی از مراحل قیرگونی

شکل ۵. اتمام مرحله قیرگونی

۱-۲-۶. پرسنل و مدت زمان اجرا:

حداقل ۲ نفر جهت انجام مسئوليت‌هاي زير مورد نياز است:

يك نفر كارگر جهت حمل و گرم‌كردن قير و يك نفر استاد كار جهت پهن كردن قيرگوني و در صورتي كه قيرگوني در ارتفاع باشد، يك كارگر ديگر نيز جهت بالاكشيدن قير مورد نياز است.

بستگي به محل اجراي كار دارد و در سطوح بزرگ مانند بام، يك اكيپ اجرايي توان اجراي حدود —- متر مربع در روز را دارد.

۱-۲-۷. دستگاه‌های مورد نیاز برای اجرا:

جهت داغ کردن قیر معمولاً از مشعل‌های گازوئیلی استفاده می‌شود. همچنین برای برش‌زدن گونی‌ها و اجرای قیرگونی به ابزارهایی از قبل تیغ موکت‌بری، کاردک، پاروی چوبی و وسایل حفاظت فردی مثل دستکش، عینک و غیره نیاز می‌باشد (شکل ۶).

شکل ۶. برخی از وسایلی که در فرایند قیرگونی مورد استفاده قرار می‌گیرد (دستگاه اسپری قیر، دستکش، انواع پارو

۱-۲-۸. شرایط جوی مناسب:

جهت اجرای قیرگونی باید سطح کار، کاملاً خشک باشد به همین دلیل باید از اجرای کار در شرایط بارندگی، اجتناب گردد. همچنین از اجرای قیرگونی در دمای کمتر از ۵ درجه سانتی‌گراد باید خودداری گردد زیرا هوای سرد باعث سفت شدن سریع لایه قیر و عدم امتزاج آن با گونی میگردد.

۱-۲-۹. شرایط نگهداری پس از اجرا:

- در هنگام اجرا، پرسنل اجراکننده باید از کفش‌هایی که دارای کف نرم یا چوبی هستند جهت رفت و آمد روی قیرگونی استفاده کنند تا سبب آسیب دیدن لایه قیرگونی نگردد.

- تا قبل از اجرای لایه محافظ روی قیرگونی (آسفالت، موزاییک یا سیمان‌کاری) از انداختن وسایل برنده و تیز مانند خرده شیشه، ضایعات آهن و … روی سطح خودداری شود.

- از ضربه‌زدن، خراشیدن و کندن سطح قیرگونی پس از اجرا خودداری شود.

- حتی‌المقدور بلافاصله بعد از اجرای قیرگونی، لایه محافظ آن نیز اجرا گردد.

۱-۲-۱۰. توالی اجرا:

معمولاً پس از اجرای کلیه تاسیسات عبوری از کف‌ها و بام و شیب‌بندی و دورچینی بام، عملیات ایزولاسیون انجام می‌شود.

۱-۲-۱۱. کنترل کیفی و فاکتورهای تعیین کننده:

۱-۲-۱۱-۱. اجرای صحیح

– از قیرهای مناسب با نسبت اختلاط صحیح استفاده شود.

– دمای قیر در هنگام مصرف بیشتر از ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد نباشد.

– قبل از سفت شدن قیر، لایه گونی روی آن پهن شود تا امتزاج به خوبی صورت گیرد.

– از گونی مناسب و استانداردی استفاده شود که وزن آن کمتر از ۳۷۰ گرم نباشد.

– تعداد لایه‌های قیرگونی مناسب باشد.

– قیرگونی طبق اصول گفته شده در قسمت نحوه اجرای کلی و توسط اکیپ ماهر صورت پذیرد.

– قیرگونی حداقل ۳۰ سانتیمتر روی دیوارهای اطراف امتداد یابد.

- همپوشانی لایه‌های قیرگونی به مقدار حداقل ۱۰ سانتیمتر رعایت گردد.

- همپوشانی لایه‌های قیرگونی به گونه‌ای باشد که آب به راحتی به سمت کف‌شورها جریان یابد یعنی لبه گوني بالادستي ۱۰ سانتيمتر روي گوني پهن شده پايين‌دستي، همپوشانی داشته باشد و قير به وسيله چرخك يا پارو به صورت يكنواخت بر روي آن ماليده شود. به طوري كه تمام نقاط آن كاملاً پوشيده از قير شود.

- پس از پایان کار و آب‌گیری سطح قیرگونی شده جهت تست به مدت ۲۴ ساعت، هیچگونه نشتی دیده نشود.

09144538189